დანაკი

1. ხელად სახმარი საჭრელი, მცირე მახვილი (ლუკ. 22,38; ვეფხისტ. 236), нож, ножик, меч. ს. დანაკ. უმცირესსა საჭრელსა კალამთა და მისთანასა ეწოდების ღინწი, ტარსა თან მოსაკვეცსა - ციღვი, მოდიდოსა საჭრელსა ვენახის ურგებთა რქათასა - სასხლევი, მოკაკულსა, ხის ჭურჭელთ გულის გამოსათლელსა - ხვეწი, ცუდსა და ბლიგwსა - ხიპი და დალაბრა. 2. თჳთოეული ერთგwართა ნივთთაგანი, ვითარ ექვსი დანა ვეცხლის კოვზი, ათი დანა ხელსახოცი და სხ. штука.